Για τον νεοφιλελευθερισμο σήμερα

 

 του Πατρινού Γιώργου

Στον πυρήνα του νεοφιλελευθερισμου βρίσκεται η άποψη πρώτα το "άριστο" άτομο και μετά το κοινωνικό σύνολο.

Ο "άριστος" όμως δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και ο τέλειος άνθρωπος. 

 

Η επισήμανση της διαφοράς στους ανθρώπους, και όχι της προφανής ομοιότητας (ότι όλοι είμαστε άνθρωποι),

οδηγεί στον ταξικό διαχωρισμό (μέσα από την λογική, ο καλύτερος τα παίρνει όλα, όλοι οι υπόλοιποι τίποτα)

και στην πορεία στον παραλογισμό της βίας των πολέμων, για την διαφύλαξη αυτής της διάκρισης.

 

 

Η άλλη όψη του νεοφιλελευθερισμου, ο μονεταρισμος, καλλιεργεί ατομικές ψευδαισθησεις, χαιδευοντας ποταπα ένστικτα.

Με την ποσοτικά μεγάλη μετοχοποιηση επιχειρήσεων ,μέσω του χρηματιστήριου, δίνει την ψευδαισθηση στους μικροαστους ότι μπορούν να ξεφύγουν από την τάξη τους, να μεγαλώσουν και να γίνουν μεγαλοαστοι, ικανοποιωντας το ατομικό τους όνειρο.

Γρήγορα καταλαβαίνουν ότι τα μικρά ψάρια, είναι γεύμα για τα μεγάλα.

Και ότι αυτή η μετοχοποιηση γίνεται, για να κερδίσουν και άλλα χρήματα οι μεγαλοαστοι, από τους αφελείς μικροαστους που "επενδύουν".

 

 

Ο νεοφιλελευθερισμος καταστρέφει το κοινωνικό κράτος και γενικά όλο το κράτος, για περισσότερες πηγές κέρδους για τους αστούς (καπιταλιστες).

Αφήνει μόνο τους φθηνούς πραιτωριανους (σώματα ασφαλείας)[ για τους αστούς, μην ξεγελιέστε].

Μετοχοποιηση και καταστροφή κοινωνικού κράτους, οδηγεί σε μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου για τους αστούς, παρότι εμφανίζεται σαν μεγαλύτερη κυκλοφορία του κεφαλαίου και σαν "ανάπτυξη".

"Ανάπτυξη", κοινωνική δυστυχία, ψευδαισθησεις, περνάνε υποσυνείδητα μέσα από τα αστικά ΜΜΕ.

 

 

Το μάρκετινγκ για το ατομικό όνειρο (αμερικανικό και τελευταία ελληνικό), είναι ένα δόλωμα για να απομακρύνει τους μικροαστους από τους εργαζόμενους, και να τους στρέψει ενάντια τους.

(Φταίνε οι τεμπέληδες, οι συνδικαλιστές, τα παράσιτα, οι αναρχικοί, οι κομμουνιστές)

Αυτό το ξεχωρισμα, που μπορεί να οδηγήσει σε εχθρότητα, είναι η πρώτη μαγιά για την καλλιέργεια και την ανάπτυξη του φασισμού.