Για την άνοδο της «Χρυσής Αυγής»

του Σταύρου Λαγκαδιανού

Εξετάζοντας το φαινόμενο της ανάδυσης της Χρυσής Αυγής και την ισχυροποίησή της εκλογικά, θέλουμε να είμαστε έκπληκτοι. Αλλά ξεχνάμε πολλά. Δικάστηκαν και καταδικάστηκαν ποτέ οι «ιδεολογίες» με περιεχόμενο και στόχο τον αφανισμό, την εξολόθρευση αθώων ανθρώπων επειδή διαφέρουν από τα πρότυπα που αυτές διαμορφώνουν;

Καταδικάστηκε ποτέ η ναζιστική ιδεολογία από την αστική δημοκρατία μας; Μόνο πρόσωπα-φορείς της. Τέτοια ιδεολογήματα όταν ψελλίσουν προτροπές δράσης βρίσκουν πάντα πρόθυμους να τις ακολουθήσουν. Αβυσσος η ανθρώπινη ψυχή, όπως άβυσσος οι δικαιολογίες για τη στοχοποίηση αθώων. Και αναρωτιέμαι πάλι, καταδικάστηκαν ο ναζισμός, ο φασισμός, το απαρτχάιντ, ο εθνικισμός, η πιο ελκυστική μορφή τους, από την «ενάρετη δημοκρατία μας»; Ποτέ! Μέγιστη ντροπή για τους δήθεν πολιτισμένους λαούς.

Οι έννοιες ναζισμός, φασισμός δεν εξαλείφονται, όταν οι γενεσιουργοί αιτίες επανακάμπτουν στην κλεψύδρα του χρόνου -αιτίες κοινωνικές και ψυχολογικές. Και βλέπουμε περιδεείς αλλά απαθείς να θεριεύουν ξανά ο ναζισμός και η μισαλλοδοξία πολύ κοντά μας... Γερμανία, Γαλλία, Φινλανδία, Νορβηγία, Σλοβακία, Ουγγαρία και... Ελλάδα, η μήτρα της δημοκρατίας!

Στις 20 Φεβρουαρίου του 1993 ο μοναδικός στην ευαισθησία και διορατικότητα Μάνος Χατζιδάκις έγραψε ένα άρθρο στην τότε «Ελευθεροτυπία» για τον ναζισμό με τίτλο «Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι». Αλιεύω κάποιες σκέψεις του συγκλονιστικά επίκαιρες: «Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός... δεν προέρχονται από ιδεολογία, δεν περιέχουν ιδεολογία, δεν συνθέτουν ιδεολογία. Είναι η μεγεθυσμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που έχουμε μέσα μας, χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν... συγκυρίες... ενισχύουν την απάνθρωπη και βάρβαρη παρουσία του...

Χαρακτηριστική περίπτωση... Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η αυταπάτη, η Δημοκρατία πολέμησε τον φασισμό και τον νίκησε. Σκεφτείτε: η “Δημοκρατία” εμείς, με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν πολεμήσαμε τον ναζισμό σαν να ήταν ιδεολογία άσχετη με μας... τι θράσος, αγνοώντας ότι απαλλασσόμενοι... από την ευθύνη του κτήνους μέσα μας, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό, αλλά μια άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει... Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους ΑΛΛΟΥΣ...

Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός... Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δύο μορφές, ο προκλητικός, πρόσχημα αντιδράσεως σε ό,τι δεν ευνοεί την περίπτωσή του, και ο παθητικός, ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν...

Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα ΜΜΕ ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο... που έχει δημιουργήσει... αφάνταστα οικονομικά συμφέροντα... Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας που ή φοβάται ή δεν σκέπτεται... Ωσπου να βρεθεί ο κατάλληλος “αρχηγός”’ που θα ηγηθεί σ’ αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα είναι αργά για να αντιδράσουμε...».

efsyn.gr